یکی از نیازهای اولیه و حقوق اساسی انسانها برقراری ارتباط با دیگران می باشد. بطوریکه برخی از دانشمندان آنرا وجه ممیزه انسان با سایر موجودات جهان می دانند. انسانها به طرق مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار می نمایند. از طریق گفتار، ژست، اشاره، نگاه، شنیدار، لمس، حرکت و راههای دیگر.
هرگونه اختلال در یکی از راههای ارتباطی سبب می شود که انسانها راههای دیگر را برای برقراری ارتباط بکار گیرند.
روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC) یعنی یک روش ارتباطی را در مراجعانی که گفتار ندارند جایگزین گفتار آنها نماییم و در مراجعانی که گفتار دارند ولی گفتار آنها کیفیت لازم را ندارد را به عنوان مکمل (افزوده) استفاده نماییم. این متد یک روش گفتاردرمانی است. این روش درمانی در درمان بیماران دارای اختلالات ارتباطی کاربرد دارد. روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC) در طیف وسیعی از بیماران کاربرد دارد. در ادامه کاربردها و انواع روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC) را توضیح خواهیم داد.
اگر شما هم نیاز به مشاوره در مورد این تکنیک ارتباطی دارید با ما تماس بگیرید
روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC) چیست؟
روش ارتباطی جایگزین و افزوده همانگونه که در اسمش هم نهفته است یعنی استفاده از روشهای ارتباطی که جایگزین گفتار شوند و به جای آن بکار بروند یا نقایص گفتاری فرد را پوشش داده و آنرا تکمیل نمایند. مثلا وقتی مراجع ناشنوایی از زبان اشاره استفاده می نماید و یا فردی که همراه گفتار خود از اشارات و ژست استفاده می نماید یعنی از روش ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده می کند.
این روش زمینه ی کلینیکی و تحققیقی گسترده ایی را در رشته گفتار درمانی به خود اختصاص داده است. انجمن شنوایی، گفتارو زبان آمریکا روش ارتباطی جایگزین و افزوده را روشی برای مطالعه در زمینه ی جبران آسیب های موقتی و دایمی، محدودیت حرکتی، ومحدودیت های مشارکتی در افراد دارای آسیبهای شدید در تولید گفتار، زبان و درک (شامل شکل نوشتاری و بیانی ارتباط) می داند (آ.ش.آ[۳]، ۲۰۰۵).
بوکل من و میرندا این سیستم ارتباطی را دارای چهار جز اساسی سمبولها، وسایل کمکی، استراتژی ها و تکنیک ها می داند. این روش ارتباطی نه تنها به شیوه های متنوع در روشهای غیر گفتاری سیستم های ارتباطی گفته می شود بلکه به طیفی از استراتژی ها و شیوه های درمانی گفته می شود. برای توانا ساختن فرد در ارتباط موثر با استفاده از سمبول ها و وسایل کمکی نیز به کار می رود.
کاندیداهای روش ارتباطی جایگزین و افزوده:
روش ارتباطی جایگزین و افزوده اساسا برای دو گروه با دو هدف عمده به کار گرفته می شود. روش ارتباطی افزوده درافرادی که دارای گفتار ناواضح و یا ناروان هستند، به کار می رود و روش ارتباطی جایگزین در افرادی کاربرد دارد که گفتار کمی را دارند یا در کسب گفتار با کفایت برای ارتباط موثر با مشکل مواجه شده اند. تعداد دقیق افرادی که نیاز به این شیوه ی ارتباطی دارند به دلیل تفاوت در نوع زندگی افراد مختلف مشخص نمی باشد. بطور تخمینی در سراسر جهان حدود دهها میلیون به آن احتیاج دارند (کوسوته و دوکلوس[۵]، ۲۰۰۳).
این روش ارتباطی برای کسانی پیشنهاد می گردد که گفتار ندارند و یا گفتار بسیار کمی را دارند این عارضه می تواند در اثر عوارض پزشکی یا عوامل ناتوان کننده به وجود آمده باشد. این عارضه ها را می توانیم به انواع مادرزادی، اکتسابی، پیشرونده و موقتی دسته بندی نماییم (کانگاس ولییود[۷]، ۲۰۰۵).
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده در اختلالات رشدی:
عارضه ها، اختلالات و مشکلات مادر زادی که به روشهای ارتباطی پیچیده و روش ارتباطی جایگزین و افزوده نیاز دارند عبارتند از
الف_ اتیسم ب- فلج مغزی د- ناتوانی های ذهنی ج- آپراکسی رشدی.
براساس تخمینهایی، حدود ۳۰ الی ۵۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم به گفتار قابل قبول نمی رسند و به روش ارتباطی جایگزین و یا افزوده نیاز خواهند داشت (کنسیل تحقیقات ملی[۸]، ۲۰۰۱). افراد مبتلا به ناتوانی های هوشی شدید نیز به این روش ارتباطی نیاز خواهند داشت (سیگافوس[۹]، اریلی[۱۰] و گرین[۱۱]، ۲۰۰۷).
روش جایگزین و افزوده یا AAC در اختلالات اکتسابی
افرادی که مبتلا به مشکلات و اختلالات اکتسابی هستند بسته به ماهیت و شدت عارضه به روش ارتباطی جایگزین و افزوده نیاز خواهند داشت.
مشکلات و اختلالات اکتسابی نیازمند روش ارتباطی جایگزین و افروده
الف– افراد مبتلا به صدمات مغزی اکتسابی ب– افراد مبتلا به اختلالات نورولوژیکی مختلف مانند مالتیپل اسکلوروزیس، آمیو تروفیک لترال اسکلوروزیس و ضایعات موتور نورون پ- افراد مبتلا به سکته و آسیب های نخاعی در عارضه های پیش رونده مانند ماکولار دیستروفی، ایدز و غیره نیز این روش ارتباطی سودمند می باشد. برخی از ضایعات که منجر به کاهش موقتی گفتار می گردند نیز از روش ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده می کنند.
انواع روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده:
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده به دو گروه نیازمند به وسیله و روشهای فاقد وسیله تقسیم می گردد (لییود[۱۲]، فولر[۱۳] و آرویدسون[۱۴]، ۱۹۹۷). روشهای نیازمند به وسیله روشهایی هستند که به وسایل اضافی نیاز دارند مانند روشهایی که از تخته های ارتباطی، نقاشی های خطی، عکسها، کتابهای تصویری، فلش کارت، سمبولهای بافت محور مانند بریل و تلفن های متنی استفاده مینمایند. پیشرفت های تکنولوژیک نیز سبب شده است که امروزه استفاده از تجهیزات دیجیتال نیز به روشهای ارتباط جایگزین و افزوده اضافه گردد (اسچلوسر[۱۵]، ۲۰۰۳).
علایم گرافیکی در روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC):
علایم گرافیکی یکی از ابزارهای روش AAC می باشد. آنرا می توانیم برای واژه ها و یا عبارات شخصی به کار ببریم. محققان در زمینه ی انتخاب سمبولهای مناسب برای افراد نیازمند به روش ارتباط جایگزین و افزوده تلاش زیادی را انجام داده اند. نتایج مطالعات نشان داده اند که نمادهای عینی و اشیا به راحتی به عنوان وسایل ارتباطی جایگزین و افزوده توسط افراد به کار برده می شوند اما بهترین نوع سمبولها برای این کار مشخص نیست.
روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC) بدون وسیله:
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده ی بدون وسیله از ژستها و اشارات دستی استفاده می نمایند. ژستها یا اشاراتی که برای ارتباط به کار می روند می تواند تقلیدی، خود انگیخته، رسمی و یا غیر رسمی باشد. اشارات رسمی تکان دادن سر برای مفهوم بله و یا نه می باشد و اشاره ی غیر رسمی نیز می تواند حرکت چرخشی دست راست به منظور هدف خاصی باشد.
برای بیشتر افراد نیازمند به این روش ارتباطی، اشارات دستی آموزش داده می شود. اشارات دستی خود به دو گروه سیستم زبان اشاره ی رسمی مانند سیستم زبان اشاره ی آمریکایی و سیستم زبان اشاره ی غیررسمی که با خصوصیات منحصر به فرد برای افراد خاصی طراحی می شود و می تواند شکل تغییر یافته زبان اشاره رسمی نیز باشد.
مزایا و معایب روشهای برقراری ارتباط با وسیله و بدون وسیله:
تحقیقاتی مزایای احتمالی این دو روش ارتباطی را باهم مقایسه نموده اند. برای مثال طرفداران روش ارتباطی جایگزین و افزوده ی بدون وسیله، این روش ارتباطی را همیشه در دسترس عنوان می کنند تاکید می نمایند که به هیچ وسیله ی دیگری نیاز ندارند.
طرفداران روش ارتباطی افزوده و جایگزین همراه با وسیله ی کمکی نیز ادعا می کنند که این روش به وسیله افراد نا آشنا نیز درک می شوند.
عموما بررسی ها نشان داده اند که از لحاظ کلینیکی تفاوت اندکی از لحاظ یادگیری بین این دو روش وجود دارد. به خاطر این تفاوت اندک در دو روش از لحاظ یادگیری اسچلوسر و سیگافوز پیشنهاد می کنند که برخی مراجعین ممکن است یک روش را به روش دیگر ترجیح دهند که باید در انتخاب روش، دیدگاه آنها نیز مد نظر قرار گیرد.
اشاره در روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC)
استفاده از سیستم زبان اشاره احتمالا اولین سیستم ارتباطی جایگزینی می باشد که در درمان کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیستیک با عملکرد پایین کاربرد دارد. در ابتدا سیستم اشاره برای آموزش به کودکان ناشنوا مورد استفاده قرارگرفت اما این سیستم ارتباطی، سیستم پیچیده ای بود که هجی با انگشت و مفاهیم انتزاعی نیز در این شیوه به کار می رفت.
روش تصویری ماکاتون در ارتباط
در اوایل دهه ی ۱۹۸۰ یک سیستم ساده تری که ماکاتون نام داشت برای کاربرد در کودکان با ناتوانی های ذهنی طراحی گردید. این سیستم ارتباطی دارای درجات سختی متفاوتی می باشد. در ساده ترین سطح، اشارات بسیار ساده و عینی آموزش داده می شود که در آن هیچگونه هجی انگشت مشکلی وجود ندارد در بیشتر اشارات آموزش داده شده تنها از یک دست استفاده می گردد. برای مثال اشاره برای نوشیدن می تواند در آوردن یک دست به شکل فنجان و بردن آن به سمت دهان باشد که مفهوم نوشیدن را برساند. اشاره همیشه در دسترس فرد می باشد و احتیاج به هیچ وسیله ی دیگری ندارد.
آیا اشارات شانس استفاده از گفتار را کم می کند؟
تحقیقات نشان داده است برخلاف نظر والدین اشاره شانس گفتار کودک را کم نمی کند بلکه باعث تقویت گفتار نیز می گردد. از طرف دیگر همه ی اشارات برای همه ی افراد اجتماع قابل درک نیست و کودک نیز نمی تواند اشارات خارج از توانایی اشاره اش را درک کند. برای آموزش اشاره کودک باید همراه درمانگر باشد و فعالیت او را تقلیدنماید (آورییر، برستن و بروستنگ، ۲۰۰۰).
تصاویر کامپیوتری در روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC):
تصاویر کامپیوتری در بیشتر برنامه های آموزشی این سیستم کاربرد وسیعی دارد. تصاویر کامپیوتری، نقاشیهای خطی واضح، خیلی ساده و تجزیه ناپذیری هستند که نمایانگر طیف وسیعی از اشیا، فعالیت ها، عواطف و غیره می باشند.
در ابتدای کار تصاویر را در یک سطح ساده اما کاربردی مورد استفاده قرار می دهیم به کودک آموزش می دهیم که به تصاویر اشاره نماید و تصویر متناسب با نیازش را نشان دهد هنگامی که کودک با تعدادی از این تصاویر آشنا شد. می تواند آنها را همراه خود مثلا به صورت یک کتابچه داشته باشد و با استفاده از آنها نیاز هایش را بیان نماید. کودک می تواند تدریجا دامنه ی واژگان تصویری خود را افزایش داده و به وسیله ی آن نیازهای خود را مطرح نموده و ارتباط برقرار نماید. امروزه این تصاویر به صورت کتابچه های تصویری و نرم افزار های کامپیوتری به شکل گسترده ای در دسترس هستند.
مزیتهای روش استفاده از تصاویر کامپیوتری
این تصاویر به گونه ای هستند که به وسیله ی تمام افراد درک می شوند و به آموزش پیچیده نیاز ندارند.
کافی است که فرد فقط به آن تصویر اشاره نماید کودکانی که مهارت های شناختی پایینی دارند توسط این شیوه ی تصویری ارتباط موثری را به یک روش ساده برقرار نمایند (آورییر، برستن و بروستنگ، ۲۰۰۰).
تصویر به عنوان روش ارتباط جایگزین و افزوده
تصاویر اشیا، انسانها، و فعالیتها را می توانیم در آموزش مهارتهای ارتباطی کودکان با عملکرد پایین مورد استفاده قرار دهیم. در این روش کودک نیازی ندارد که در کاربرد تصاویر خطی و سمبولها مهارت پیدا کند.
برای به کار بردن تصاویر در ابتدا باید کودک بتواند تصویر شی را با خود شی تطبیق دهد متوجه شود که تصویر در واقع نمایانگر شی است، تصویر باید ساده و واضح باشد بعد از آنکه کودک تطابق شی با تصویر را آموخت می توانیم مفاهیم پیچیده تری مانند تطابق تصاویر با فعالیت ها و عملکرد ها را آموزش دهیم.
پس ازآنکه کودک توانست تعدادی از تصاویر را شناسایی نماید مانند روش آموزش تصاویر کامپیوتری می ت وانیم برای کودک مجموعه واژگان تصویری را ایجاد نماییم.از تصاویر می توانیم برای فهم زبان و تکمیل یک فعالیت استفاده کنیم برای مثال در کلاس می توانیم تصاویری از فعالیت های روزمره را نصب نماییم وقتی که زمان انجام یک فعالیت پایان یافت کودک می تواند تصویر مورد نظر را حذف نماید به همین شکل می توانیم تصاویر مراحل لباس پوشیدن را در اتاق خواب کودک نصب نماییم تا کودک با کمک آن عمل لباس پوشیدن خود را تکمیل نماید (آورییر، برستن و بروستنگ، ۲۰۰۰).
اشیا به عنوان روش ارتباطی جایگزین و افزوده:
برای آموزش کودکانی که در فهم تصاویر مشکل دارند می توانیم از اشیا کمک بگیریم. استفاده از اشیا می تواند در برنامه های آموزشی مفید باشد. با استفاده از نصب اشیایی که نشانگر فعالیتی هستند می توانیم به فرد نشان دهیم که در مراحل بعدی چه اتفاقی خواهد افتاد. مثلا وجود مداد شمعی روی میز علامت زمان شروع فعالیت و بسته ی آبمیوه می تواند علامت پایان فعالیت مورد نظر باشد (آورییر، برستن و بروستنگ، ۲۰۰۰).
استفاده از تصاویر و اشیا سبب می شود که کودک بتواند آن تصاویر و اشیا را همراه خود داشته باشد و بتواند به وسیله ی آن فعالیت خاصی را از حافظه ی خود بازیابی نماید اما چون اشاره بعد از انجام آن پایان می یابد چنین مزیتی را ندارند (آورییر، برستن و بروستنگ، ۲۰۰۰).
قابلیت روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC) :
توانش روش ارتیاط جایگزین وافزوده متفاوت از توانش روش ارتباط از طریق گفتار می باشد. برای بیماریهای اکتسابی و مادرزادی که دارای آسیب های دایمی هستند نیاز دارند که حتما از روشهای ارتباط جایگزین و افزوده استفاده نمایند. روشهای ارزیابی و مداخله مطلوب بررسی و تعیین می گردد و بیمار راهنمایی می شود تا عملکرد مطلوب را در ارتباط اجتماعی و عملکردی به دست آورد. (لایت[۱۸]، بوکلمن[۱۹] و ریچل[۲۰]، ۲۰۰۳)
حیطه توانشی روش ارتباطی جایگزین و افزوده
چهار حیطه ی توانشی را مشخص نموده اند که برای کاربرد موثر روش های ارتباطی به آنها نیاز داریم.
توانش زبانشناختی :
توانش زبانشناختی به درجه ای از رشد زبان دریافتی، درکی و آگاهی از رمز های زبانشناختی نیاز دارد که توسط روش ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده می گردد. برای مثال کاربرد تخته ی الفبایی به یک دانش زبانشناختی سطح بالا که بتواند خطوطی را با ویژگی خاص انتخاب نماید و آنها را با نیاز ها و خواسته های اساسی مورد نظر خود مرتبط نماید.
توانش عملکردی چیست؟
توانش عملکردی به مهارتهایی گفته می شود که برای کاربرد در روش ارتباطی جایگزین و افزوده به آنها نیاز داریم.
توانش اجتماعی :
توانش اجتماعی به مهارتهای اجتماعی گفته می شود که در برقراری ارتباط کاربرد دارد و شامل مهارت شروع، حفظ و خاتمه تعامل ارتباطی به روش درست اجتماعی و فرهنگی است.
توانش شیوه ای
توانش شیوه ای به مهارتهای ویژه ای گفته می شود که در شیوه ی ارتباط جایگزین و افزوده به آن نیاز داریم. شبیه توانایی به دست آوردن توجه شنونده، پیش ازانتخاب سمبول مناسب در تخته ی ارتباطی، تنظیم نوع سمبول های انتخابی متناسب با درک گفتار شنونده و اصلاح خطا های ارتباطی با ترکیب روش ارتباطی اشاره ای و تصویری.
تاثیر روش ارتباطی جایگزین و افزوده بر گفتار :
نگرانی عمده در مورد کاربردش این است که برخی تصور می کنند روش ذکر شده مانع انجام گفتار طبیعی و رشد آن است و این نگرانی هنگام کاربردش در کودکان با ناتوانی زبانی بیشتر ابراز می گردد وعمدتا از آنجا ناشی می شود که ما نمی دانیم، سر انجام گفتار کودک مبتلا به اختلالات زبانی تا چه حدی و چگونه رشد خواهد نمود.
عدم اطمینان به توصیه ی این روش برای کودکان دارای اختلال زبانی تا جایی ادامه می یابد که توانایی و پتانسیل کودک در یادگیری گفتار و زبان کاملا آشکار گردد. یافته های اخیر نشان داده اند که این روش ارتباطی نه تنها مانع رشد گفتار و زبان نمی شود بلکه روی یادگیری زبان وگفتار اثر تسهیلی دارد (میلر[۲۳]، لایت[۲۴] و اسچلوسر[۲۵]، ۲۰۰۶؛ اسچلوسر و وندت[۲۶]، ۲۰۰۸).
رشد عمومی روش ارتباط جایگزین و افزوده (AAC):
این روش یکی از شناخته ترین شاخه ی حرفه ای می باشد. اعضای مجمع بین المللی روش ارتباط جایگزین و افزوده در بیش از پنجاه کشور جهان وجود دارد (آی- اس- ای- ای- سی[۲۷]، ۲۰۰۶). در بیشتر کشورهای غربی طیفی از تجهیزات و سرویس ها در دسترس کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلالات زبانی وجود دارد. در مقابل دسترسی به این خدمات و وسایل در کشور های در حال توسعه محدود می باشد (آلانت و لییود[۲۸]، ۲۰۰۵). دلیل این تفاوت می تواند کمبود منابع کلینیکی و آموزش در این کشورها باشد (آلانت[۲۹]، ۲۰۰۷).
رشد این روش در کشورهای در حال توسعه
محققان و طرفداران این روش در کشور های در حال توسعه تلاش می کنند تا پذیرش این روش وآگاهی از آنرا درمیان مردم با پیشینه های زبانی و فرهنگی مختلف افزایش دهند که شامل انتخاب شیوه های مناسب و یکپارچه برای رشد روش ارتباطی جایگزین و افزوده بر اساس فرهنگ غربی و متناسب با فرهنگ کشور های در حال توسعه باشد برای مثال یکی از اهداف این روش افزایش توانایی کودکان در شروع مکالمه و سوال از بزرگسالان می باشد در حالیکه این رفتار ارتباطی در کودکان دارای فرهنگ آفریقایی مشاهده نمی شود (گیگرو آلانت[۳۰]، ۲۰۰۵). ادامه ی توسعه ی این روش می تواند مناسب سازی آن با فرهنگهای مختلف باشد.
رشد تخصصی روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC):
برنامه های آموزش دانشگاهی دانشجویان در رشته ی گفتار درمانی، کاردرمانی، فیزیوتراپی و آموزشهای ویژه به مقداری اطلاعات و مهارت در مورد این شیوه نیاز دارند. برای نمونه در ایالات متحده گفتاردرمانگران قبل از پایان تحصیلات باید دانش و مهارت در کاربرد این شیوه را بدست آورند (آ_ش_آ ۲۰۰۲). در این کشور در مقطع دکترا نیز برنامه های با تاکید بر این روش وجود دارد. دانشگاههای ایالت پینسیلوانیا، نبراسکا، مینه سوتا و پوردویی از آن جمله هستند.
جنبه های تحقیقی در روش ارتباطی جایگزین و افزوده (AAC):
محققان روشهای جدید و خلاقانه ای را در این روش ایجاد نموده اند که از وضعیت اجتماعی و تحصیلی کودکان و بزرگسالان فاقد گفتار و یا با گفتار کم حمایت می نماید. از اولویت کارهای این محققان پشتیبانی از رشد مهارتهای زبانی و آکادمیک کودکان مبتلا به ناتوانی های رشدی مانند فلج مغزی می باشد (سوتو[۳۱] و زنگاری[۳۲]، ۲۰۰۹).
محققان همچنیین به دنبال تعیین بهترین شیوه ها و وسایل کاربردی در این روش می باشند برای مثال کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم می توانند از وسایل الکترونیکی و غیر الکترونیکی در مهارتهای ارتباطی پایه مانند در خواست کردن استفاده نمایند (لانکیونی و همکاران[۳۳]، ۲۰۰۷؛ میرندا[۳۴]، ۲۰۰۱). تحقیقات بیشتر در مورد تاثیر این شیوه در افزایش تعاملی اجتماعی ادامه دارد.
سیستم های ارتباطی جایگزین چیست؟
مهارت های ارتباطی جایگزین[۳۵] به کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیستیک با عملکرد پایین کمک می کند که از سیستم های ارتباطی دیگری استفاده نمایند. به این سیستم های ارتباطی سیستم های ارتباطی جایگزین گفته می شود چون باعث افزایش توانایی فرد در ارتباط می گردد. سیستم های بینایی که تصاویر ساده را بکار می برند و سیستمهای اشاره ای و تصویری نیز از روشهای ارتباطی جایگزین برای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیستیک می باشند. این کودکان باید دقیقا مورد ارزیابی قرار گیرند تا روش ارتباطی مناسب آنها تعیین شوند. انتخاب سیستم برای کمک به بهبود ارتباط وابسته به سطح توانایی زبانی و شناختی فرد می باشد.
خلاصه روش ارتباطی جایگزین و افزوده
کودکان و بزرگسالانی که مشکلات گفتاری یا زبانی شدید دارند، ممکن است نیاز به یافتن راههای دیگری برای برقراری ارتباط غیر از صحبت کردن داشته باشند. انواع مختلفی از ارتباطات تقویتی و جایگزین (AAC) وجود دارد که می توانند از آنها استفاده کنند.
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده به معنای تمام راه هایی است که یک فرد علاوه بر صحبت کردن، ارتباط برقرار می کند. اگر در مهارت های گفتاری یا زبانی مشکل دارند، افراد در هر سنی می توانند از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده(AAC)استفاده کنند. افزوده به معنای افزودن به گفتار کسی است. جایگزین یعنی استفاده به جای گفتار. برخی از افراد در طول زندگی خود از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده می کنند. برخی دیگر ممکن است فقط برای مدت کوتاهی از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده کنند، مانند زمانی که جراحی می‌کنند و نمی‌توانند صحبت کنند.
انواع مختلفی از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده ساده
ژست ها و حالات چهره، نوشتن، نقاشی، املای کلمات با اشاره به حروف، و اشاره به عکس ها، تصاویر یا کلمات نوشته شده
روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده پیشرفته
استفاده از یک برنامه در iPad یا تبلت برای برقراری ارتباط و استفاده از رایانه ای با «صدا» که گاهی اوقات دستگاه تولید کننده گفتار نامیده می شود. یک فرد ممکن است از انواع مختلفی از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده کند زیرا راه های زیادی وجود دارد که همه ما با آنها ارتباط برقرار می کنیم. سیستم روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده به معنای تمام ابزارهایی از این نوع است که شخص استفاده می کند.
کار با یک آسیب شناس گفتار و زبان
یک گفتار درمان می تواند به یافتن سیستم روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده مناسب برای شما یا عزیزتان کمک کند. آنها همچنین به شما و افرادی که با آنها صحبت می کنید کمک می کنند یاد بگیرند که چگونه از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده برای برقراری ارتباط استفاده کنند. هر ابزاری برای هر فردی کار نمی کند، بنابراین مهم است که ابزار مناسب خود را پیدا کنید. اگر مهارتهای فیزیکی متفاوتی دارید که بر نحوه دسترسی شما به سیستم روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده تأثیر می‌گذارد
نگرانی های رایج روش ارتباطی جایگزین و افزوده
سن، مهارت ها و زمان
برخی از مردم تعجب می کنند که آیا کودکان قبل از استفاده از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده باید سن خاصی داشته باشند. تحقیقات نشان می دهد که روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده به افراد در هر سنی (حتی افراد کمتر از 3 سال) کمک می کند! می توانید زودتر از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده کنید. هیچ مهارت تفکر، نمرات آزمون یا نقاط عطف دیگری وجود ندارد که قبل از اینکه روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده بتواند کمک کند، باید به آنها برسید.
صحبت کردن و ایجاد انگیزه روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده
بسیاری از مردم تعجب می کنند که آیا استفاده از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده مانع از صحبت کردن کسی می شود یا رشد زبان را کند می کند. این درست نیست – تحقیقات نشان می دهد که روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده واقعاً می تواند به این نگرانی ها کمک کند! افرادی که از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده می کنند نیز می توانند خواندن و نوشتن را بیاموزند.
حرکات دست و بازو در روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده
ممکن است تعجب کنید که اگر کسی در حرکت بازوها و دست های خود مشکل دارد، چگونه می تواند از روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده کند. راه های زیادی برای استفاده از سیستم روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده علاوه بر لمس آن وجود دارد. گفتار درمان شما ممکن است با کاردرمانگران (OT) و فیزیوتراپیست ها (PTs) کار کند تا بهترین راه را برای هر فرد برای استفاده از سیستم روشهای ارتباطی جایگزین و افزوده خود بیابد.