رژیم حسی در 6 حس

رژیم حسی

رژیم حسی، تجارب حسی و حرکتی است که یک شخص برای تطابق با محیط اطراف به آن نیاز مند است. هدف از این رژیم خود تنظیمی است. رفتارهای غیر معمول فرد از خود تنظیمی ضعیف سیستم عصبی ناشی می شود. هدف از این رژیم بکار بردن استراتژیهای حسی حرکتی است تا فرد به سطح مناسبی از آمادگی در طی روز دست یابد. نوع درون دادهایی که در این رژیم بکار می رود وستیبولار، پروپریوسپتیو، حرکات دهانی و لمس است.

برای دریافت مشاوره رایگان و ارزیابی با متخصصان یاشام تماس بگیرید.


وستیبولار:
سیستم وستیبولار روی موارد زیر تاثیر گذار است. بالانس، تون عضلانی، پاسخهای تعادلی، توانایی کاربرد دو طرف بدن همراه هم، هماهنگی حرکات سر و گردن، حرکات چشم، شنیدار، زبان. سیستم وستیبولار در سطح برانگیختگی فرد دارای نقش است.
تحریکات وستیبولار شامل حرکت سر در فضا که شامل حرکات خطی، زاویه ای، دایره ای و چرخشی است. این نوع از دروندادها بعد از ۱۵ دقیقه حرکت ۱۲ تا ۱۴ ساعت دوام دارد. هرگز با زور تحریکات وستیبولار را انجام ندهید و اجازه دهید که فرد کنترل سرعت، جهت درونداد و متوقف کردن را داشته باشد. بینایی پیرامونی هشدار دهنده است. نسبت به صورت برانگیخته، کاهش تعادل و استفراغ حساس باشید.


تحریکات وستیبولار مناسب
تحریکات وستیبولار به دو گروه تحریکی و بازدارنده تقسیم می گردد.
تحریکات مهاری: زمانی از تحریکات بازدارنده استفاده می کنیم که کودک بیش از حد تحریک شده است و توجه پایین آمده و بدون هدف در اطراف اتاق حرکت میکند. از دستورات ساده و آشنا پیروی نمی کند رفتارهای خود آزاری و خود تحریکی دارد. تحریکات وستیبولار بازدارنده و یا آرام ساز تحریکاتی هستند که بصورت حرکات خطی به صورت عقب و جلو در وسایل معلق یا حرکات گهواره ای مانند صندلی راک ارایه می گردد.


تحریکات هیجانی : زمانی از تحریکات وستیبولار تحریکی استفاده می شود که فرد برانگیختگی کافی را ندارد. کودک بی توجه است، سست است، این تحریکات با حرکات سریع در وسایل معلق به دست می آید که شامل تغیییرات سریع در جهت و سرعت حرکت می باشد و همچنین شامل حرکاتی است که جز حرکت دایره ای و چرخشی را نیز دارا می باشد.
در انجام تحریکات محرک وستیبولار باید زیاد احتیاط نمود.

کودکانی که آندراروزید (سطح هوشیاری پایینی) هستند اصطلاحا کودکانی شاتدان هستند. این کودکان ممکن است سیستم عصبی شان بیش از حد تحریک شده باشد. برای اینکه از سیستم عصبی شان حمایت نمایند آنرا خاموش نموده اند و به نظر بی انگیزه، ساکت و خاموش هستند. در چنین شرایطی تحریکات هیجانی می تواند آنها را کاملا و بیش از حد به سطوح بالاتری از شات دان ببرد. به این دلیل این رژیم حسی نباید به این گروه از افراد ارایه شود.


برای بکار بردن وستیبولار تحریکی باید به موارد زیر به دقت پاسخ دهیم.
آیا این کودک به وستیبولار تحریکی نیاز دارد. یا قبلا بیش از حد تحریک شده است؟، اگر قبلا بیش از حد تحریک شده پروپریو سپتیو را اعمال نمایید، علایم تحریک بیش از حد را رصد نمایید. تهوع، استفراغ، اتساع مردمک چشم، گیج شدن و رنگ پریدگی صورت از علایم تحریک بیش از حد است.


با مشاهده این علایم، فعالیت متوقف و تحریکات آرام ساز پروپریو سپتیو ارایه گردد. کودکی که واقعا سطح برانگیختگی اندک دارد و به دنبال تحریکات برانگیزاننده کودک محور نیست روی توپ یا ترامپولین قرار میدهیم تا سطح برانگیختگی کودک را افزایش دهیم.
محرکات محیطی با نور و موسیقی شاد به افزایش سطح برانگیختگی کودک کمک خواهد کرد. همچنین افزایش بلندی و سرعت گفتار و سطح برانگیختگی خودتان به تحریک کودک کمک خواهد کرد.


یکپارچگی حسی یا SI چیست؟ و چگونه بکار می رود؟
یکپارچگی حسی یکی از روشهای درمان در کودکان مبتلا به اتیسم است. کودکان و بزرگسالان اتیستیک همانند سایر ناتوانیهای رشدی دارای بد عملکردیهای – حسی هستند. آنها ممکن است نسبت به محرکهای محیطی در حوزه دیداری شنیداری. لمسی، پروپریوسپتیو و نظیر آن واکنش حسی ضعیف و یا افراطی نشان دهند.


بد عملکردیهای سیستم حسی، زمینه ای برای ظهور رفتارهایی از قبیل چرخیدن، تکان دادن و برخی ناهنجاریهای حرکتی و دهانی صورتی در کودک را فراهم می کند. آبرز بنیان گذار تئوری یکپارچگی حسی (SI) در سال ۱۹۷۲ میلادی یکپارچگی حسی را به عنوان توانایی سازماندهی اطلاعات و دریافتهای حسی جهت استفاده تعریف کرد و بعدها به تفصیل بیشتری نیز به آن پرداخت و رژیم حسی را تعریف نمود.


بکبارچگی حسی (SI) از دیدگاه آیرز
یک فرایند عصب شناختی است که دریافتهای حسی از محیط را تفسیر نموده و برای استفاده هر چه بیشتر آنها را یکپارچه می سازد. وظیفه این فرایند انتخاب، مقایسه، تفسیر درون دادهای حسی و یکپارچه نمودن آنها به منظور تطابق بیشتر با محیط می باشد. فرد برای تقاضاها و فرمانهای محیطی، پاسخها و واکنشهای انطباقی مناسب را ارائه نخواهد داد. افراد اتیستیک همانند سایر ناتواناییهای رشدی صاحب بدعملکردی های حسی هستند
آیرز بنیان گذار تئوری یکچارچگی حسی آن را توانایی سازمان دهی اطاعات حسی جهت استفاده تعریف کرد وی اختلال در یادگیری را بازتاب بی نظمی و آشفتگی در عملکرد مغز می داند.


مشکلات حسی:
حساسیت بیش از اندازه طبیعی به محرک، حساسیت کمتر از حدطبیعی به محرک ها، اختلال در توازن حسی. در یکپارچگی حسی تمرکز عمده بر سه حس لمس، وستیبولار و حس عمقی است. سیستم لمسی شامل اعصاب زیر پوستی که دروندادهایی را به مغز می فرستد. در وضعیت سیستم عصبی نابالغ، فرد به لمس سبک حساس است.


تدافع لمسی:
سیستم تعادلی شامل ساختمانهای گوش داخلی است که حرکات و نغییر وضعیت سر در فضا را مشخص میکند. برخی از کودکان نسبت به تحریکات وستیبولار حساسیت بیش از اندازه دارند برخی دیگر حساسیت کم (نیاز به تحریکات شدیدتر سیستم وستیبولار) دارند.


حس عمق
حس عمقی شامل عضلات تاندونها و مفاصل است که آگاهی نیمه هوشیارانه از وضعیت بدن را فراهم میکند. به طور کلی بدعملکردی به صورت زیر خود را نشان می دهد:
سطح فعالیت به صورت غیر معمول بالا و پایین میباشد، زود احساس خستگی میکند یا مدام در حال حرکت است، مشکلات مربوط به هاهنگی در حرکات ریز و درشت، تاخیر در رشد مهارتهای زبانی-گفتاری، عدم توانایی تطبیق با محیط جدید، تحریک پذیری و حواس پرتی، عدم موفقیت در مهارتهای اکادمیک از علایم آن است.


یکپارچگی حسی و درمان اختلالات حسی
درمانگر ابتدا باید ناهنجاریهای حسی کودک را مشخص کند. بعد شروع درمان را باید از حسی که بیشترین ناهنجاری را دارد شروع کرد و به تدریج به عادتهای خفیفتر پرداخت. درمانگر ضمن انجام تمرینات حسی از هر نوع فعالیتی که باعث میشود توجه کودک را به دنیای بیرون از خودش معطوف نماید.


یکپارچگی حسی و درمان اختلالات لامسه
حس لامسه تندکار: قبل از شروع درمان، باید والدین در مورد نحوه رفتار صحیح مورد مشاوره قرار بگیرند. ابتدا درمانگر برای تسهیل رابطه باید کودک را آزاد بگذارد تا به بازیهای مورد علاقه اش بپردازد.
درمانگر باید تماس لمسی خود با کودک را از علایق او شروع کند. درمانگر میتواند همزمان با تحریکات لمسی ملایم بر روی هر نقطه از بدن کودک بخواهد نام آن قسمت را بگوید. سپس درمانگر از تحریکاتی که توسط خودش بر روی کودک انجام میشود فاصله گرفته و از محرک های خارجی استفاده کند. پس از رفع حساسیت حسی میتوان فرد را به سمت تحریکات حسی برانگیزاننده سوق داد.


حس لامسه کندکار:
پس از مشاوره به والدین، درمانگر باید دستهای کودک را با توالی خاص در آب سرد و گرم فرو برد، قسمتهایی از بدن که به ویژه کودک خود آنها را تحریک میکند را با وسایل زبر و خشن تحریک کند. برخی از محلولهای رقیق و غیرمضر خارش آور و سوزش آور را به به پوست فرد بمالد
بدن را مرتب ماساژ و غلغلک بدهد. به کودک حرکتها و جنبشهای مختلف بدهد برای این کار می تواند از ویبراتور استفاده کند. کودک را وادار کند مواد مختلفی را حس و لمس کند. درمانگر باید کودک را وادار کند تا برخی اشیا را با انگشت و برخی با کف دست و برخی را با پا لمس کند.


حس لامسه ناموزون:
پس از رسیدن به رشد معمولی بهتر است تمریناتی به کودک داده شود تا به تمیز لمس نیز برسند.


یکپارچگی حسی و درمان اختلالات شنوایی
قبل از هر فعالیت درمانی کودک باید از نظر عادات حس شنوایی از سوی والدین و درمانگر ارزیابی شود.
حس شنوایی تندکار: والدین باید محیط ساکت و آرامی را فراهم کنند. درمانگر باید در ابتدا فضایی آرام ایجاد کند تا کودک با آرامش و اعتماد وارد اتاق شود. سعی کند رفتارهای نامناسب را در کودک کاهش دهد. پس از ایجاد اعتماد، تحریک شنیداری را با زمزمه شروع کند.
به تدریج زمزمه ها را تبدیل به هجاها و آواهای معنا دار و خواندن لالایی ساده بکند. بسیاری از کودکان اتیستیک در این مرحله زمزمه هایی را تولید می کنند. به تدریج کودک را نسبت به منبع ایجاد صدا اگاه کند


ویژگیها و مراحل عبور به مرحله بعدی تحریک
لازم است محرکهای لمسی فراوانی را لمس کند و همراه با لمس محرک ها نام آنها را ببرد . بعد از آنکه قدرت تحمل تحریک بیرونی را کسب کرد به او آموزش می دهیم که منبع تحریک را شناسایی کند. کودک یاد میگیرد چگونه در مقابل محرکهای خارجی خود را تطبیق دهد و بین محرکهای خارجی و داخلی تمییز قائل شود. به تدریج صدا را از آهسته به بلند از ساده به مرکب از زیر به بم و از ملودیک بودن به سمت ریتمیک بودن سوق دهد.


یکپارچگی حسی و حس شنوایی
حس شنوایی کندکار: محیط زندگی نباید ساکت و آرام باشد. درمانگر باید بعد از اعتماد کودک به محیط و درمانگر کشف کند کودک به کدام صدا بیشتر توجه میکند و فعالیتهای خود را از آن نقطه شروع کند و سپس تولید را با شدت و ریتمهای مختلف ارایه داده و رفته رفته فراوانی صدا را کم می کنیم.
پس از انکه کودک با صدای وسیله ای آشنا شد از اشیایی که صدای مشابه آن را دارند در شدت های مختلف استفاده کند.


یکپارچگی حسی در حس بینایی
قبل از شروع فعالیت درمانی باید حس بینایی ارزیابی شود
حس بینایی تندکار: والدین باید فضای زندگی کودک را با نور ملایم و غیر مستقیم همراه با حذف وسایل براق روشن نماید و کودک از عینک آفتابی استفاده نماید.


درمانگر باید کارهای زیر را انجام بدهد:
وادارکردن کودک به تعقیب نور چراغ قوه در اتاق تاریک، وادارکردن به نگاه به اشیا در حال چرخش و حرکت، به کودک تمرینهای بینایی بدهد، پیدا کردن تصویرخاص یا شی ها در میان تصاویر یا اشیا ، هر شکلی را در جای خودش قرار دهد، در بطری ها را پیدا کند و شی متفاوت را از میان سایر اشیا پیدا کند.


حس بینایی تند کار
والدین باید نورهای تند و درخشان را در محیط زیاد کنند
درمانگر باید کودک را وادار به مشاهده و لمس اشیا پیرامون نماید. نباید اجازه داد کودک چشمانش را دستمالی کند یا روی ان بزند، در یک اتاق نیمه تاریک چراغ قوه را خاموش و روشن میکند تا توجه کودک جلب شود سپس نور را بر محل های رنگی می اندازیم


درهمان اتاق به یک شی متحرک، نور می اندازیم تا کودک ان را دنبال کند، در مقابل آینه که نور به آن تابیده شده حرکتهای مختلفی انجام دهید تا کودک به آن توجه نشان دهد. هرگز اجازه ندهید وقت زیادی را صرف نگریستن به محرکهای درون خود بکند


یکپارچگی حسی و حس چشایی
به واکنش کودک در برابر مزه های مختلف توجه شود.
حس چشایی تندکار: به والدین آموزش می دهیم از غذاهای ملایم استفاده کند و خوراکیهای تحریک کننده از غذاهای کودک حذف شود. دور نگه داشتن مواد سمی و خطرناک از کودک و استفاده از خوراکیهایی با مزه متنوع و کمی تند
درمانگر: باخوراکیهای مختلف قسمتهای مختلف زبان و دهان را تحریک کنید (از ملایم به شدید)، از محلول های خوراکی و بی ضرر با غلظت و ظعم متفاوت استفاده شود.

ابتدا دو مایع رقیق با طعم متفاوت استفاده شود و از هرکدام در قسمت مخصوص روی زبان استفاده نموده و به تدریج از سه محلول و سپس چهار محلول استفاده گردد. چهار مزه مختلف تلخی، ترشی، شوری و سپس شیرینی را به ترتیب به مدت ۲هفته روزی ۴-۸بار به کودک اموزش داده شود. بعد از آموزش مزه ها آنها را به تدریج به غذای کودک اضافه کنید.


یکپارچگی حسی و درمان اختلالات حس بویایی
قبل از هر اقدام جنبه هایی از رفتار کودک ارزیابی میشود
حس بویایی تندکار: والدین باید محیط کودک را از هرنوع بو عاری نمایند و دستگاه تهویه مناسب محیطی استفاده نمایند. درمانگر در محیط عاری از بوکودک را با یک بو به تدریج و با شدت کم آشنا میکند. به تدریج کودک به بوی ملایم نزدیک میشود. سپس بوها کمی شدیدتر و متنوع تر می شوند. به تدریج تمام بوهای محیط را برای او معرفی میکنیم و با چشم بسته به اشیا و افراد محتلف نزدیک میکنیم و راجب بوها ازش سوال میپرسیم.


در حس بویایی کندکار والدین باید محیط زندگی کودک را مملو از بوهای مختلف ،متنوع و متضاد نمایند. درمانگر غذاهای دارای بوهای تند را از فاصله نزدیک به کودک داده و حرفی از مطبوع و غیر مطبوع بودن آن زده نمیشود. مواد بو دار تند دیگر نیز از فاصله نزدیک معرفی میشود.(آغشته کردن اشیا مورد علاقه به بوهای تند)

یکپارچگی حسی سیستم پروپریوسپتیو
یکپارچگی حسی سیستم پروپریوسپتیو برای عملکرد صحیح سیستم عصبی و رژیم حسی آن مهم است. سیستم پروپریو سپتیو به سیستم عصبی دروندادهایی را از عضلات، تاندون ها و مفاصل ارایه می دهد. این حس برای موارد زیر مهم است
الف- برای رسیدن به چیزی چقدر فاصله داریم. ب- چه میزان فشار نیاز است. ج- ما در کجای فضا هستیم. د- شمای بدنی ما چگونه است. محرکهای پرو پریو سپتیو شامل محرکهای حرکتی، فشار و استرچ مفصل است.


توجه:
باید مواظب کسانی باشیم که مفاصل ضعیفی دارند، دفورمیتی مفصلی دارند، آرتروز مفاصل دارند، اگر فرد احساس درد یا ناراحتی دارد حمایت بیشتری کرده و کار را متوقف کنید. افرادی که تون پایینی دارند و یا مفاصل آنها بسیار شل است باید استرچ کمی داده شود یا فشار جایگزینی داده شود .
استرچ باید با یک الگوی ریتمیک ارایه شود و از تغییرات سریع وضعیت مفصل خوداری شود. به زاویه صحیح مفصل دقت شود. از یکپارچگی رفلکسی ضعیف و کمبود پاسخهای حمایتی آگاه باشید. قویترین ، سریع ترین و دراماتیک ترین احساسات فعالیتهایی هستند که شامل مفاصل نخاع سرو گردن و مفصل لگن است.
چگونه متوجه می شویم که کی وقت مناسبی برای ارایه دروندادهای پروپریو سپتیو است:

پروپریو سپتیو می تواند تحریکی و یا مهاری باشد. فعالیتهای پروپریوسپتیو تحریکی شامل فعالیتهایی هستند که یک جز وستیبولار تحریکی دارند. شبیه حرکات سریع روی توپ که باعث افزایش تون عضلانی می شود. یا فعالیتهای پروپریوسپتیوی که در یک محیط هیجانی و دارای محرک زیاد انجام می گیرد.


برای مثال پریدن یک کودک روی ترامپولین می تواند محرک آرام ساز و پریدن سه کودک همزمان روی ترامپولین می تواند هیجان برانگیز باشد. فعالیتهای برانگیزاننده پروپریوسپتیو برای کودکان آندراروزید بکار می رود که رونداد وستیبولار تحریکی کودک محوری وجود ندارد.


توجه:
الف- اگر مطمئن نیستید که کودک شا داون است یا اندراروزید ابتدا درونداد آرام ساز ارایه دهید. ب- اگر کودک به حرکات سست و بی حال خود ادامه می دهد به سمت فعالیتهای پروپریو سپتیو هیجانی حرکت کنید. ج- اگر کودک با فعالیت های پروپریو سپتیو آرام ساز هیجان زده می شود. بنابراین کودک از حالت شات داون به سمت اوراروزید حرکت می کند. به فعالیتهای آرام ساز ادامه دهید تا کودک آرام هوشیار و آماده کار شود. د- بیشتر فعالیتهای پروپریوسپتیو آرام ساز هستند و در صورت اوراروزید بودن کودک باید کودک را وادار به این کار نماییم.


اوراروزید
یعنی توجه کاهش یافته است رفتارهای خود آزاری و خود تحریکی وجود دارد. دور اتاق بدون دلیل می دود قادر نیست از دستورات ساده و آشنا پیروی کند ج- دروندادهای آرام ساز پروپریو سپتیو و وستیبولار را می توانیم همراه هم یا جداگانه به کار بگیریم.

یکپارچگی حسی دهان و صورت
یکپارچگی حسی دهان و صورت برای داشتن گفتار و زبان بی نقص یکی از ضرورتهای بسیار مهم است. مهارتهای حرکتی دهان برای تنظیم برانگیختگی به کار می رود. نوزادان و کودکان از مکیدن برای خوابیدن یا آرام شدن استفاده می نمایند. کودکان و بزرگسالان از مناطق حرکتی دهان برای تمرکز و آرام شدن استفاده می نمایند. جویدن آدامس، مکیدن نی یا جویدن ناختن و غذا می تواند از فعالیتهای مناسب برای این کار باشد.


توجه:فعالیتهای حرکتی دهان بایستی بطور مداوم مورد بررسی قرار گیرد تا همیشه سالم باشد. مواظب آلرژیهای غذایی و غیر غذایی باشید.


از کجا بدانیم که وقت مناسب برای دروندادهای حرکتی دهان است؟
فعالیتهای حرکتی دهان سبب می شود که کودکان و بزرگسالان آرام و متمرکز باشند. این تمرینات را می توانیم یا فورا قبل از فعالیتهای ظریف حرکتی یا طی فعالیتهای حرکتی ظریف ارایه دهیم. این تحریکات به کودک کمک میکند که به فعالیت تمرکز نموده و یا در وسط کار باشد.


تجارب نشان داده است که فعالیت حرکتی دهان شبیه آب نبات لیسیدن ممکن است سبب حواس پرتی شود. همانطور که کودک آب نبات را در دهان، با دست غالبش داخل و یا خارج می کند فعالیتهای حرکتی ظریف متوقف می شود. اگر با استفاده از غذا این کار را می خواهید انجام دهید غذاهایی را انتخاب کنید در داخل دهان باشد تا کمک کند که حواس پرتی به حداقل برسد.


فعالیتهای پیشنهادی برای یکپارچگی حسی دهان و صورت:
فوت کردن حباب، فوت کردن توپ پینگ پنگ، فوت کردن توپ کتانی روی میز، فوت کردن فرفره، فوت کردن بادکنک، جویدن آدامس، مسواک برقی لرزشی، جویدن یخ خرد شده، حدود ۱۲ تا نفس عمیق و آرام، جویدن موز یخ زده

اختلال حسهای دهان


اختلال حسهای دهان یکی از مشکلاتی است که کودکان با آن روبه رو هستند
متخصصان یاشام با کار تیمی در حیطه های گفتار درمانی، کاردرمانی روانشناسی و آموزش به اصلاح و درمان این مشکلات می پردازند.


مشکلات حساسیت های دهانی
بسیاری از والدین با عادت غذایی فرزندان خود دست و پنجه نرم می کنند، به خصوص والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم. کودکانی که دارای پردازش حسی دهان سالم هستند، می توانند با تغییر بافت و طعم و مزه، با غذا سازگار شوند. آنها همچنین مایلند عادات غذایی جدید را امتحان کنند.


اما برخی از کودکان هستند که در دریافت حسی بیش از حد یا کمتر از حد هستند. کودکانی که به ورودی های حسی حساس هستند ممکن است از برخی بافت ها یا طعم ها اجتناب کنند. این کودکان غذا خوردن را دوست ندارند. آنها از ظرف غذا ، غذا نمی خورند.


علایم و ویژگیهای اختلال حسهای دهان
آنها برای پذیرش غذاهای جدید مشکل دارند. آنها اغلب دچار خفگی یا آبریزش دهان می شوند. آنها همیشه بافت یا طعم خاصی از غذاها را ترجیح می دهند. گاهی حتی نمی توانند تغییر سایز غذا یا وزن غذا را بپذیرند. ترجیحات غذایی دارند و از مسواک زدن بیزارند.


همچنین شرایطی وجود دارد که در آن کودکان به غذا حساس هستند یا رفتارهای جستجوگرانه دارند. این کودکان به بافت، طعم یا خوراکی ورودی دهان اهمیتی نمی دهند. آنها رفتارهای بیش از حد لیسیدن و گاز گرفتن دارند.
آنها همچنین دیگران را گاز می‌گیرند، اسباب‌بازی‌ها را گاز می گیرند به‌ویژه زمانی که تحریک‌شده یا هیجان‌زده هستند. توی دهان وسایل غیر خوراکی می گذارند که این از ویژگی های مشترک این دسته است.


برخی از کودکان نیز در جویدن، دمیدن و مکیدن مشکل دارند. آنها همچنین نمی توانند غذا را در دهان نگه دارند. کودکانی که دارای مشکلات حسی دهان هستند، مشکلاتی در هماهنگی حرکات دهان، برنامه ریزی حرکتی دهان و تولید گفتار نشان می دهند.


فعالیتهای بهبود اختلال حسی دهان در اختلال حسهای دهان
برای بهبود آگاهی از ورودی دهان، می‌توانیم گونه‌ها و لب‌ها را با اسباب‌بازی‌های ارتعاشی یا مسواک ارتعاشی ارتعاش دهیم.


مهارت های دمیدن را با استفاده از حباب، بادکنک و شمع بهبود بخشید. فعالیتهای جویدن مواد غذایی ترد، میوه های خشک، آدامس های ارگانیک. غذاهایی با طعم های مختلف و دمای متفاوت را بدهید. مهارت های مکیدن را با استفاده از نی، آب نبات چوبی بهبود بخشید.


تقلید از حرکات اغراق آمیز دهان و چهره های بامزه. برای کودکانی که از ماساژ و غذا خوردن اجتناب می‌کنند یا به آن حساس هستند، اگر کودک اجازه نمی‌دهد، ابتدا از گونه و خط لثه شروع شود. تحمل برس ارتعاشی را افزایش دهید

حسهای دهانی و صورتی و تحریک آن


حسهای دهانی و صورتی و یکپارچگی در تولید گفتار و زبان نقش بسیار مهم و برحسته ای را دارد. سه سیستم حسی وجود دارد که همه ورودی حفره دهان یا دهان را دریافت می کنند:


حسهای دهانی و صورتی لمسی (لمس)
به صورت خوراکی ، حس لامسه وقتی چیزی را به لب ، زبان ، لثه و گونه لمس می کند ورودی دریافت می کند. زبان به طور خاص گیرنده های لمسی زیادی دارد تا بتواند در مورد احساس یا درجه حرارت آن بازخورد بدهد.


حسهای دهانی و صورتی تصور عمق (فشار عمیق)
فک ها می توانند یک تن فشار عمیق وارد کنند. جویدن و مکیدن ورودی زیادی به این سیستم حسی می دهد.


حسهای دهانی و صورتی طعم و مزه
زبان گیرنده های زیادی دارد که به او اجازه می دهد طعم های مختلف مانند شیرین ، شور ، ترش و ادویه را بچشد.
در مورد این سه ورودی صحبت میکنیم. از آنجا که پردازش حسی دهان تحت تأثیر این سه حس قرار دارد. کودک شما می تواند یکی یا همه این سیستم های حسی را پردازش کند ، تحت ناثیر آن قرار گبرد یا پردازش نکند. باز هم ، این ترکیب بی نظیری برای کودک شما خواهد بود.


اکنون که دقیقاً فهمیدیم پردازش حسی دهان چیست. من فقط با استفاده از اصطلاح “دهان” پیش می روم و می دانم که واقعاً ترکیبی از این حواس است که آن را تشکیل می دهد!
آخرین نکته ، مشکل در غذا خوردن یکی از رایج ترین نشانه هایی است که در اخنلال پردازش حسی دهان مشاهده می شود.


حسهای دهانی و صورتی کم حس
حسهای دهانی کم پردازش یا جستجوگر که با علایم زیر مشخص می شود.
لیسیدن بیش از حد یا مکرر اشیا مختلف یا تصادفی مشخص می شود. جویدن بیش از حد یا مکرر اشیا غیر غذایی مانند آستین پیراهن ، ملحفه ، چوب ، کاغذ ، مداد رنگی ، مداد ، اسباب بازی، گاز گرفتن اسباب بازی ها یا افراد ، به خصوص در مواقع عدم تحریک یا بیش از حد هیجان زده مشاهده می شود.


داخل گونه ها را می جود لب ها را مرتب گاز می گیرید یا می مکید. به دهان بردن یا مکیدن اشیا، پستانک یا اسباب بازی های مختلف غذاهای بسیار ادویه دار ، شور یا شیرین را دوست دارد. ناخن را می کند غذاهای ترد را ترجیح می دهد.


پردازش بیش از حد یا اجتناب از آن
با طعم و ملاحظه یا مشاهده برخی از بافت ها اوق می زند، مسواک زدن را دوست ندارد، بافت خاص غذاها را ترد یا نرم ترجیح می دهد، غذاهای نرم و بدون عطر و طعم کم و یا بدون آن را دوست دارد، غذاهای با اندازه کوچکتر را ترجیح می دهد، از بافت های نامرتب و مخلوط غذا پرهیز می کند.


علامتهایی از اختلالات حسی دهان که شیوع اندکی دارند:
به نظر می رسد در جویدن غذاهای مختلف مشکل دارد. مرتباً غذا افتاده و تف می کند. هنگام غذا خوردن غالباً غذا را از دهان خارج می کنید به نظر می رسد غذا به طور تصادفی از دهان می افتد. ردیابی غذا در دهان را از دست می دهد و در نتیجه باعث خفگی و ریختن غذاها می شود


چگونه می توانید به فرزند خود با رژیم حسی دهانی کمک کنید؟


ورودی حسی دهانی سریعترین راه برای تنظیم سیستم حسی است.”
پسری در حین درمان تحریک بیش از حد ناشی از نوسان را نشان می دهد. درمانگر متوجه حرکت چرخشی شد و آن را متوقف کرد. پسر کوچک بلافاصله ناامیدانه دور اتاق دوید و بدیهی است که به دنبال چیزی می گشت. او یک توپ اسفنجی پیدا کرد و مانند اینکه یک استیک باشد دندانهایش را در آن فرو کرد.


توجه داشته باشید که من مشخص نکردم که کدام یک از این فعالیت ها هشدار دهنده یا آرام کننده است. بعضی از آنها معمولاً تأثیر دیگری دارند ، اما این می تواند از کودکی به کودک دیگر متفاوت باشد ، زیرا همه ورودی حسی را به طور منحصر به فرد پردازش می کنند. من شما را تشویق می کنم که هر یک از این فعالیت ها را به عنوان بخشی از رژیم حسی منحصر به فرد کودک خود تجربه کنید و متوجه آنچه کودک شما را آرام می کند ، هوشیار و یا سازماندهی می کند ، شوید.


حسهای دهانی و صورتی و رژیم حسی را به روشهای زیر ارایه دهید
غذاهای ترد سبزیجات خام ، چوب شور ، چیپس ، آجیل ، میله گرانولای سفت ، پاپ کورن ، سیب و غیره)، اسباب بازی های خوراکی ارتعاشی، جویدنی مانند این یکی از آدامس (بچه ها ، کوچکتر از آن چیزی که فکر می کنید ، با نظارت مناسب می توانند از پس این برآیند) غذاهای جویدنی (چرم میوه ، میوه های خشک ، شیرین بیان ، میان وعده های میوه ای ، گوشت گاو ، نان شیرینی ، گل ختمی ، کشمش ، رول توتسی و غیره)


مکیدن / لیسیدن
آب نبات های ترش ترش، نوشیدنی های غلیظ از طریق نی (سس سیب ، میلک شیک)، نوشیدن از بطری ورزشی، تکه های یخ


دمیدن (به طور کلی سازماندهی ورودی)
فوت کردن بادکنک، منفجر کردن حبابهای آدامسی که با دهان درست می شود. سوت زدن هارمونیکا
فعالیتهای ورودی عمومی
اسباب بازی های خوراکی ارتعاشی، نوشیدن نوشیدنی های گازدار، غذاهای ترش (گریپ فروت ، لیمو ، ترشی ، تارت شیرین ، سر لیمو و غیره)، غذاهای ادویه دار و غذاهای شور


فعالیتهایی برای رژیم حسی در حسهای اجتنابی


تحمل مسواک لرزشی را به آرامی افزایش دهید، هنگام مسواک زدن دندان ها ، مسواک زدن گونه ها ، زبان و لثه ها نیز از یک فشار محکم استفاده کنید! در یک سطل حسی بازی کنید! البته این مستقیماً بر ورودی دهانی تأثیر نمی گذارد ، بلکه سیستم لمسی را به طور کلی بهبود می بخشد و می تواند تأثیر چشمگیری داشته باشد. غذاهای جدید را بدون فشار برای خوردن آنها در دهان بگدارد و بررسی کند. در مورد رنگ ، بافت و بوی غذاها صحبت کنید.


اگر کودک شما از ورود حسی دهان اجتناب می کند :
ممکن است از برخی یا همه این فعالیت ها استقبال نشود.دبا این حال ، فعالیتهای فوق می توانند به مراحل کوچکی تقسیم شوند و به حساسیت زدایی از ورودی حسی دهان که بیش از حد پردازش می شود ، کمک کند.


علاوه بر این ، هر یک از فعالیتهای دیگر نیز می تواند برای اجتناب کنندگان استفاده شود اما احتمالاً باید در مراحل بسیار کوچکی که تحمل می کنند تقسیم شود. در این یادداشت ، به عنوان یک یادآوری ، به یاد داشته باشید که کودو را هرگز برای هیچ فعالیت حسی مجبور نکنید ، کودک شما همیشه باید یک شرکت کننده فعال و مایل باشد. حتی هنگامی که آنها یک فعالیت غذایی حسی را به تنهایی و خود بخود شروع کنند بهتر است!

برچسب ها
یکپارچگی حسی
خروج از نسخه موبایل