کودکان بعد از تولد باید مهارتها و تواناییهایی را داشته باشند. کودکان به مرور زمان مهارتهای پیش کلامی و غیرکلامی را یادگرفته و بکار میبرند. در یان نوشته شما 3 مهارت لازم برای شروع گفتار را مشاهده خواهید کرد. مهارتهای پیش کلامی به مهارت ارتباط بدون بکاربردن کلمه گفته میشود و شامل ژستچر، بیان چهره ای، تقلید، توجه اشتراکی و تماس چشمی است.
وجود این مهارتها به ما نشان میدهد که کودک آماده صحبت و ارتباط است.
چرا مهارتهای پیش کلامی و آمادگی برای حرف زدن مهم است؟
این مهارتها پایه ای برای درک و صحبت کردن است. کودکی که به مادر خود توجه نمی کند و به نحوه حرف زدنش دقیق نیست فرصت زیادی برای شنیدن زبان و کلمات مادرش ندارد و نمی تواند معانی کلمات را دریابد. این عدم توانایی تاثیر منفی روی رشد درک زبان و کاربرد زبان دارد.
داشتن توجه اشتراکی یک مهارت لازم برای شروع گفتار است
اگر کودکی در توجه اشتراکی مشکل داشته باشد. درباره اشیا و محیط اطراف خود کمتر یاد خواهد گرفت. توجه اشتراکی یعنی توجه افراد به یک شی مشترک زمانیکه فردی یک شی را نشان دهدو فرد یا افراد دیگر همزمان به آن نگاه می کنند. این توانایی سبب میشود که که افراد به چیزی خاص متمرکز شوند و فرد بزرگسال در باره چیزی که میبینند توضیح داده و یا کامنتی را بگذارد. اینکار سبب میشود که کودک کلمه را فهمیده و به معنی آن پی ببرد. بطور مثال وقتی از پنجره بیرون را نگاه می کنیم و میگیم “سگ”.
کودکانیکه در رشد مهارتهای پیش کلامی مشکل دارند. حتما در مهارتهای کلامی و تعاملی مشکل خواهند داشت.
شناسایی زودهنگام و کار روی مهارتهای پیش کلامی کودکان در مراحل اولیه و سنین پایین مانع از بروز مشکلات گفتار و زبان در مراحل بعدی زندگی فرد میگردد.
واحدهای سازنده و ضروری برای رشد مهارت لازم برای شروع گفتار و آماده کننده گفتار چیست؟
گوش دادن و نگاه کردن:
بلافاصله بعد تولد کودک به صورت مادرش نگاه میکند. کودک میتواند صورتهای انسانی را از یکدیگر بازشناسد و بتواند تشخیص دهد که کدامیک برایش مهمتر است. توانایی حفظ تماس چشمی به کودک کمک میکند تا اطلاعاتی را درباره حرکات دهان و چهره فردیکه به او نگاه می کند و حرف می زند بدست آورد. شنیدار نیز به فرد کمک میکند که اطلاعاتی از صدای انسان بدست آورد و بفهمد که کدامیک از ویژگیهای صدا مهم است. او یادمی گیرد که صدای انسان را از صداهای محیط اطراف تشخیص دهد و این یک توانایی بسیار پیچیده است..
نوبت گیری:
این مهارت از هفته اول تولد که والدین شروع به تفسیر صداهای کودک، خنده و حرکاتش می کنند ظاهر شده و رشد مییابد. به این ترتیب والدین وکودک بدون آنکه کلمه وجود داشته باشد با صداها، حرکات با هم تعامل می کنند. نهایتا این توانایی را به کلمات انتقال میدهند.
لبخند زدن یک مهارت لازم برای شروع گفتار است
نوزاد از ۶ ماهگی شروع به لبخند زدن میکند. این توانایی کودک باعث رشد سریعتر مهارتها و تعاملات اجتماعی کودک میگردد. زیرا لبخند زدن به انسانها هنگام پاسخ وتعامل یک پاداش بزرگ برای ارتباط با یکدیگر است و باعث میشود که بزرگسالان ارتباط بیشتری را با کودک برقرار کرده و به کودک و تعامل او بیشتر پاسخ بدهند.