لکنت

لکنت یکی از مشکلات قدیمی و مهمی است که انسانها با آن ربه رو هستند. اگر شما نتوانستید حرف بزنید چی کار می کنید؟ می دانید چه چیزی باید بگویید اما نمی توانید بگویید. کلمه را می خواهید بگویید ولی صداهای آنرا می کشید. می خواهید از حق خود دفاع کنید ولی زبان شما می گیرد و نمی توانید بگویید شما لکنت داربد. در این سلسله مقالات شما اطلاعاتی را از مقالات ما دریافت می نمایید. همکاران ما در مرکز گفتار درمانی یاشام در خدمت شما هستند تا مشکلات مربوط به لکنت شما را حل نمایند.

لکنت

که لکنت زبان یا اختلال روانی گفتار شروع دوران کودکی نیز نامیده می شود – یک اختلال گفتاری است که شامل مشکلات مکرر و قابل توجهی در روانی و جریان گفتار طبیعی است. افرادی که لکنت دارند می دانند چه می خواهند بگویند، اما در بیان آن مشکل دارند. برای مثال، آنها ممکن است یک کلمه، یک هجا یا یک صامت یا مصوت را تکرار یا طولانی کنند. یا ممکن است در حین سخنرانی مکث کنند زیرا به یک کلمه یا صدای مشکل دار رسیده اند.

لکنت زبان در میان کودکان خردسال به عنوان بخشی عادی از یادگیری صحبت کردن رایج است. کودکان خردسال ممکن است زمانی که توانایی های گفتاری و زبانی آنها به اندازه کافی رشد نکرده باشد لکنت زبان داشته باشند تا بتوانند با آنچه می خواهند بگویند هماهنگ باشند. بیشتر کودکان از این لکنت رشدی عبور می کنند.

با این حال، گاهی اوقات لکنت یک بیماری مزمن است که تا بزرگسالی ادامه می یابد. این نوع لکنت می تواند بر عزت نفس و تعامل با افراد دیگر تأثیر بگذارد.

کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند ممکن است از درمان هایی مانند گفتار درمانی، استفاده از دستگاه های الکترونیکی برای بهبود روان گفتار یا درمان شناختی رفتاری بهره مند شوند.

علائم لکنت

علائم و نشانه های لکنت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکل در شروع یک کلمه، عبارت یا جمله
طولانی کردن یک کلمه یا صداها در یک کلمه
تکرار یک صدا، هجا یا کلمه
سکوت مختصر برای هجاها یا کلمات خاص، یا مکث در یک کلمه (کلمه شکسته)
اضافه کردن کلمات اضافی مانند “um” در صورت پیش بینی مشکل در انتقال به کلمه بعدی
کشش، سفتی یا حرکت بیش از حد صورت یا قسمت بالایی بدن برای تولید کلمه
اضطراب از صحبت کردن
توانایی محدود برای برقراری ارتباط موثر

مشکلات همراه افراد دارای لکنت

سریع چشمک می زند
لرزش لب یا فک
تیک های صورت
سر تکان می دهد
مشت های گره کردن
لکنت ممکن است زمانی بدتر شود که فرد هیجان‌زده، خسته یا تحت استرس است، یا زمانی که احساس می‌کند خودآگاه است، عجله دارد یا تحت فشار است. موقعیت هایی مانند صحبت کردن در جمع یا صحبت کردن با تلفن می تواند به ویژه برای افرادی که لکنت دارند دشوار باشد.

با این حال، اکثر افرادی که لکنت دارند، می‌توانند بدون لکنت صحبت کنند، وقتی با خودشان صحبت می‌کنند و زمانی که با شخص دیگری آواز می‌خوانند یا صحبت می‌کنند.

چه زمانی باید به  آسیب شناس گفتار زبان یا گفتار درمان مراجعه کرد

معمولاً کودکان بین 2 تا 5 سال دوره هایی را پشت سر می گذارند که ممکن است لکنت داشته باشند. برای اکثر کودکان، این بخشی از یادگیری صحبت کردن است و به خودی خود بهتر می شود. با این حال، لکنتی که ادامه دارد ممکن است نیاز به درمان برای بهبود روان گفتار داشته باشد.

در صورت مشاهده موارد زیر به یک گفتار درمان مراجعه کنید:

بیش از شش ماه طول می کشد
با سایر مشکلات گفتاری یا زبانی رخ می دهد
با بزرگتر شدن کودک تکرار می شود یا ادامه می یابد
با انقباض عضلانی یا تقلای آشکار برای صحبت کردن رخ می دهد
بر توانایی برقراری ارتباط مؤثر در مدرسه، محل کار یا در تعاملات اجتماعی تأثیر می گذارد
باعث اضطراب یا مشکلات عاطفی می شود، مانند ترس یا اجتناب از موقعیت هایی که نیاز به صحبت کردن است

علل لکنت:

محققان به بررسی علل زمینه ای لکنت رشدی ادامه می دهند. ترکیبی از عوامل ممکن است دخیل باشد.

علل احتمالی لکنت رشدی عبارتند از:

ناهنجاری در کنترل حرکتی گفتار

برخی شواهد نشان می‌دهند که ناهنجاری‌هایی در کنترل حرکتی گفتار، مانند زمان‌بندی، هماهنگی حسی و حرکتی ممکن است دخیل باشند.
ژنتیک لکنت معمولا در خانواده ها دیده می شود. به نظر می رسد که لکنت می تواند ناشی از ناهنجاری های ارثی (ژنتیکی) باشد.

لکنت ناشی از علل دیگر

روانی گفتار می تواند به دلایلی غیر از لکنت رشدی مختل شود. سکته مغزی، آسیب مغزی تروماتیک یا سایر اختلالات مغزی می تواند باعث کند گفتار یا مکث یا صداهای تکراری شود (لکنت نوروژنیک).

روانی گفتار نیز می تواند به خاطر پریشانی عاطفی مختل شود. گویندگانی که لکنت زبان ندارند ممکن است زمانی که عصبی هستند یا تحت فشار هستند دچار اختلال روانی شوند. این موقعیت ها همچنین ممکن است باعث شود سخنرانانی که لکنت دارند کمتر تسلط داشته باشند.

مشکلات گفتاری که پس از یک ضربه عاطفی (لکنت روان‌زا) ظاهر می‌شوند، غیرمعمول هستند و مانند لکنت رشدی نیستند.

عوامل خطر ایجاد لکنت

احتمال لکنت زبان در مردان بسیار بیشتر از زنان است. عواملی که خطر لکنت زبان را افزایش می دهند عبارتند از:

تاخیر در رشد

کودکانی که تاخیر در رشد یا سایر مشکلات گفتاری دارند ممکن است بیشتر دچار لکنت شوند.
داشتن اقوام دارای لکنت زبان احتمال بروز  لکنت را افزایش می دهد.
فشار و استرس در خانواده، انتظارات بالای والدین یا انواع دیگر فشارها می تواند لکنت موجود را بدتر کند.

عوارض لکنت

مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران
مضطرب بودن فرد و اضطراب در مورد صحبت کردن
صحبت نکردن یا اجتناب از موقعیت هایی که نیاز به صحبت کردن دارند
از دست دادن مشارکت و موفقیت اجتماعی، تحصیلی یا کاری
مورد آزار و اذیت قرار گرفتن یا مسخره شدن
عزت نفس پایین