اصلاح رفتار کودک

اصلاح رفتار کودک موردی است که تقریباً تمام والدین باید از آن آگاه باشند.

کوچولوهای عزیزمان اعصاب ما را آزمایش می‌کنند، زیرا در حال آزمایش مرزها در اطرافشان هستند.

هر روز، کم کم، مهارت‌های جدیدی را به دست می‌آورند و برای استفاده از آن‌ها مضطرب و هیجان‌زده هستند.

گاهی اوقات سخت است که پا به پای کودک نوپا بچرخید، اما می‌توان این کار را انجام داد.

تنظیم قوانین و محدودیت‌ها در حال حاضر زمانی که فرزندتان می‌آموزد چه رفتارهایی قابل قبول است به پیشگیری از مشکلات بزرگ‌تر در مسیر کمک می‌کند.

در اینجا راه‌هایی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا فرزند جوان خود را در مسیر درست نگه دارید.

برای اصلاح رفتار کودک مقاوم باشید

وقتی پای نظم و انضباط به میان می‌آید، مهم است که سازگار باشید.

والدینی که به قوانین و پیامدهایی که تنظیم می‌کنند پایبند نیستند، فرزندان منظم ندارند.

به عنوان مثال، اگر به کودک نوپا خود می‌گویید که وقفه زمانی نتیجه رفتار منفی است، حتماً آن را اجرا کنید.

فقط برای چیزهایی که می‌توانید آنرا انجام دهید هشدار بدهید.

تهدیدهای توخالی اقتدار شما را تضعیف می کند.

فراموش نکنید که کودکان با تماشای بزرگسالان، به‌ویژه والدینشان، یاد می‌گیرند.

بنابراین مطمئن شوید رفتار خودتان درست است و می تواند الگوی کودکتان  باشد.

وقتی از فرزندتان می‌خواهید اسباب‌بازی‌ها را بردارد،

شما به جای گذاشتن وسایل در اطراف اتاق، چیزهای خود را جمع کنید.

تأثیر این رفتار بسیار قوی‌تری خواهید داشت.

برای اصلاح رفتار کودک وسوسه را حذف کنید

در حال حاضر، متوجه شده‌اید که کودک نوپای شما می‌خواهد جهان را کاوش و بررسی کند.

کودکان نوپا به طور طبیعی کنجکاو هستند، بنابراین سعی کنید هر زمان که ممکن است وسوسه ها را از بین ببرید.

این بدان معناست که چیزهایی مانند تلویزیون، تلفن و وسایل الکترونیکی را دور از دسترس نگه دارید.

همچنین مراقب خطرات خفگی در وسایلی مانند جواهرات، دکمه‌ها و اقلام کوچکی باشید که بچه‌ها می‌توانند در دهانشان بگذارند.

همیشه لوازم پاکسازی و داروهایی را به طور ایمن ذخیره کنید.

وسایل خطرناک را دور از جایی که بچه‌ها نمی‌توانند به آنها دسترسی پیدا کنند، نگه دارید.

از «نادیده گرفتن» یا «پرت کردن حواس» برای اصلاح رفتار کودک استفاده کنید

اگر کودک نوپایتان به سمت یک شی غیرقابل قبول یا خطرناک می رود، با خونسردی «نه» بگویید و یا کودکتان را از منطقه یا وسیله خطرناک از دسترس خارج کنید، یا حواس او را به سمت دیگری پرت کنید.

به این «تغییر مسیر» می‌گویند و می‌تواند ابزاری شگفت‌انگیز در کیت ابزار والدین باشد.

مهم است که فرزندتان را کتک نزنید، ضربه نزنید یا سیلی نزنید.

در این سن، بعید است که بچه‌ها بین رفتار و تنبیه بدنی ارتباط برقرار کنند.

پیامی که هنگام تنبیه بدنی می‌فرستید این است که وقتی عصبانی هستید، ضربه زدن به کسی اشکالی ندارد.

کارشناسان می‌گویند که ضربه زدن مؤثرتر از سایر اشکال نظم و انضباط نیست، مانند دادن وقفه‌های زمانی در به دست آوردن چیزی .

مهلت زمانی را تمرین کنید اگر نیاز دارید مقابل سخت تر با فرزندتان  اتخاذ کنید، تایم اوت می‌تواند شکل موثر از انضباط باشد.

مهلت زمانی، مؤثر است، زیرا «تایم اوت» ناشی از توجه مثبت شماست.

به یک کودک 2 یا 3 ساله که مثلاً گاز می‌گیرد یا غذا را می‌اندازد، باید با صدایی آرام و خنثی گفت که چرا این رفتار غیرقابل قبول است.

برای اصلاح رفتار کودک یک یا دو دقیقه فاصله بدهید تا آرام شود.

به‌عنوان یک قانون کلی، حدود ۱ دقیقه به ازای هر سال سن کودک، راهنمای خوبی برای وقفه‌ها و فاصله های زمانی است و ۳ تا ۵ دقیقه کافی است.

وقفه‌های طولانی‌تر مزیت اضافه‌ای ندارند.

و اگر فرزند تان بلند شود (و از نشستن و بازگشتن به محلی که قرار است باشند خودداری کند)  قبل از  آنکه زمان تنبیه شان تمام شده باشد می تواند تلاش‌های شما را تضعیف کند.

اگر کودک قبل از پایان تایم اوت بلند شود، با آرامش (بدون حرف زدن یا توجه دیگری) کودک خود را به صندلی یا منطقه تایم اوت برگردانید.

مطمئن شوید که قسمت وقفه دور از حواس‌پرتی‌ها مانند اسباب‌بازی‌ها یا تلویزیون باشد، و در زمانی که در حال نشستن هستید، هیچ توجهی به فرزندتان نمی‌دهید (صحبت کردن، تماس چشمی، ظاهری ناراحت) هر گونه فریاد، گریه یا التماس را نادیده بگیرید.

به خاطر داشته باشید، این زمان از توجه مثبت شما به کودک است.

زمانی که فرزندتان آرام نشسته است، بهترین کار این است که تایم اوت را پایان دهید.

فقط 5 ثانیه سکوت برای پایان دادن به وقفه پس از زمان تعیین شده کافی است.

چگونه از کج خلقی اجتناب کنیم

حتی خوش‌رفتارترین کودک می‌تواند هرازگاهی دچار عصبانیت شود.

عصبانیت‌ها در دوران کودکی رایج است، زیرا بچه‌ها می‌توانند بیشتر از آنچه که می‌توانند بیان کنند، بفهمند و این اغلب منجر به ناامیدی می‌شود.

کودکان از راه‌های دیگری نیز ناامید می‌شوند، مانند زمانی که نمی‌توانند لباس یک عروسک را بپوشانند یا پا به پای خواهر یا برادر بزرگ‌تر خود ادامه دهند.

زمانی که کودک شما خیلی زود استقلال و خودمختاری بیشتری می‌خواهد، جنگ قدرت پیش می‌آید.

بهترین راه برای مقابله با عصبانیت‌ها این است که در صورت امکان از آنها اجتناب کنید.

در اینجا چند نکته وجود دارد که ممکن است به اصلاح رفتار کودک کمک کند:

مطمئن شوید که فرزندتان برای جلب توجه رفتار نمی‌کند.

عادت کنید که رفتارهای مثبت بچه‌تان توجه کنید (“زمان حضور”)،

این توجه به معنای پاداش به کودک کوچکتان با توجه و تمجید به خاطر رفتار مثبت است.

به کودک مسولیت کنترل چیزهای کوچک بدهید.

این ممکن است نیاز به استقلال کودک را برآورده کند و عصبانیت‌ها را دفع کند.

گزینه‌های جزئی را پیشنهاد دهید که بتواند آنها را انتخاب کند، مانند «آیا با ناهار یک سیب یا موز می‌خواهید؟»

وقتی بچه‌ها در حال بازی کردن هستند یا سعی می‌کنند بر یک کار جدید تسلط پیدا کنند، اسباب‌بازی‌ها و بازی‌های مناسب سن آنها را پیشنهاد دهید.

همچنین، قبل از اینکه به کارهای چالش برانگیزتر بروید، با یک چیز آسان شروع کنید.

این برای کودک اعتماد به نفس ایجاد می‌کند و آنها را تشویق می‌کند تا چیزهایی را امتحان کنند که ممکن است ناامیدکننده باشد.

زمانی که فرزندتان چیزی می‌خواهد، درخواست را با دقت بررسی کنید و ببینید که آیا درخواست او درست یا نه؟

بنابراین سعی کنید انعطاف پذیر باشید.

برای اصلاح رفتار کودک محدودیت‌های فرزندتان را بدانید.

اگر می‌دانید کود خسته است، بهترین زمان برای رفتن به خواربارفروشی و خرید کردن یا انجام یک کار دیگر نیست.

هنگامی که ناراحتی ها و عصبانیت های کودک بیشتر می شود اگر فرزندتان عصبانی می‌شود، خونسردی خود را حفظ کنید.

مشکل رفتاری را با ناراحتی خود پیچیده نکنید.

بچه‌ها می‌توانند احساس کنند که والدین در حال عصبانی شدن هستند و این فقط می‌تواند ناراحتی آنها را بدتر کند.

سعی کنید بفهمید کودک چرا ناراحت است.

به‌عنوان مثال، اگر نا امید است، ممکن است لازم باشد آرامش بدهید.

بچه‌ها توجه والدین خود را می‌خواهند، و یک راه آسان برای دریافت آن بدرفتاری است.

رفتارهای گریه، ناله، فریاد برای جلب توجه است.

کاهش رفتار جلب توجه رفتار کودک را نادیده بگیرید.

به فعالیت‌های خود بدون توجه به فرزندتان ادامه دهید.

به خاطر داشته باشید که وقتی این کار را انجام می‌دهید، ممکن است رفتار فرزندتان قبل از اینکه بهتر شود، بدتر شود.

این ممکن است ناامیدکننده باشد، اما به این معنی است که نادیده گرفتن عصبانیت کارساز است.

فرزند شما بیشتر تلاش خواهد کرد تا با رفتار نادرست توجه شما را به خود جلب کند، زیرا در گذشته کارساز بوده است.

وقتی فرزندتان یاد بگیرد که رفتار نادرست توجه شما را جلب نمی‌کند، این رفتار شروع به بهبود می‌کند.

توجه و نکته مهم در کنترل عصبانیت کودکان

کودکان ممکن است هنگام عصبانیت به خود و دیگران صدمه بزنند.

در این شرایط کودک را به یک مکان آرام و ایمن ببرید تا آرام شود.

در مقابل رفتارهای پرخاشگرانه و صدمه رسان نادیده گرفتن روش مناسبی نیست.

برخی از بچه‌ها به سختی می‌توانند جلوی عصبانیت را بگیرند.

در این موارد، سعی کنید بگویید:

«من کمک می‌کنم که آرام شوید.»

می‌توانید به کودک آموزش دهید تا نفس‌های عمیق بکشد («شمع‌های تولد را فوت کنید»). آن را خاموش کند یا در آغوش بگیرید.

اما هر کاری که انجام می‌دهید را انجام دهید، اما سعی کنید به معنای تسلیم شدن نباشد زیرا تسلیم شدن به معنای پاداش به کودک خردسالتان خواهد بود.

در عوض، به‌طور شفاهی، فرزندتان را برای بازیابی کنترل خود تحسین کنید.

شما می‌خواهید به فرزندتان یاد بدهید که بهترین راه برای به دست آوردن آنچه می‌خواهد، از طریق رفتار خوب است.

وقتی مهارت‌های زبانی آن‌ها رشد می‌کند و بچه‌ها بالغ می‌شوند، آن‌ها در مدیریت ناامیدی بهتر می‌شوند و احتمال عصبانیت‌ها کمتر است.

دریافت و رزرو وقت

اگر در برخورد با عصبانیت‌ها مشکل دارید یا سؤالی در مورد نظم و انضباط دارید،

از متخصصان مرکز آموزش و پرورش و توانبخشی اختلالات یادگیری یاشا و یاشام تبریز و آذربایجان بخواهید که شما را راهنمایی کنند.