ناتوانی ذهنی و کم توانی ذهنی چیست؟

ناتوانی ذهنی و کم توانی ذهنی یکی از مشکلات شایع در جوامع بشری است.

تعاریف معلولیت ذهنی  و اصطلاحات مرتبط با آن به مرور زمان تکامل یافته اند تا منافع قانونی و اجتماعی افراد دارای چنین معلولیت و خانواده های آنها را منعکس کنند.

ناتوانی ذهنی و کم توانی ذهنی باید مشخصه های زیر را داشته باشد:

  • محدودیت های قابل توجهی در عملکرد فکری (به عنوان مثال ، استدلال ، یادگیری و حل مسئله) ؛
  • محدودیت های قابل توجه در رفتار سازگار (به عنوان مثال ، مهارت های مفهومی ، اجتماعی و عملی در زندگی روزمره) ؛ و
  • شروع در دوران کودکی (قبل از 18 سالگی ؛ انجمن آمریکایی ناتوانی های ذهنی و رشد

این تعریف از ناتوانی ذهنی با تأکید برابر بر مهارت ها محدودیت ها را متعادل می کند.

در نتیجه ، زبان و فلسفه مربوط به ناتوانی ذهنی اکنون به جای اینکه صرفاً بر روی نقص در عملکرد باشد ، بر سطح پشتیبانی لازم برای به حداکثر رساندن توانایی فرد متمرکز است.

تعریف با معیار AAIDD :

 تعریف AAIDD با معیارهای تشخیصی ناتوانی ذهنی (اختلال رشد ذهنی) در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی مطابقت دارد.

سطح شدت (خفیف ، متوسط ​​، شدید و عمیق) ، همانطور که در DSM-5 تعریف شده است

ناتوانی ذهنی  و کم توانی ذهنی بر اساس عملکرد انطباقی در حوزه های مفهومی ، اجتماعی و عملی است.

محدودیت در عملکرد سازگاری در زمینه  مهارتهای خاص یک معیار لازم برای تشخیص در تعاریف AAIDD و DSM-5 است.

سازمانهای بهداشت جهانی  در طبقه بندی بین المللی عملکرد ، ناتوانی و سلامت را علاوه بر اختلالات در عملکردها و ساختارهای بدن ، با  محدودیت در فعالیت و مشارکت نیز تعریف می کند.

ناتوانی در رشد و ناتوانی ذهنی و کم توانی ذهنی

ناتوانی ذهنی زیرمجموعه ای از ناتوانی رشد است به صورت زیر تعریف می شود:

    یک معلولیت شدید و مزمن در یک فرد 5 ساله یا بالاتر

    قبل از 22 سالگی شروع می شود

    نتایج در محدودیت های اساسی عملکردی در سه یا چند زمینه فعالیت زندگی (مراقبت از خود ، زبان پذیرا و رسا ، یادگیری ، تحرک ، خودگردانی ، ظرفیت یادگیری مستقل ، خودکفایی اقتصادی)

شرایط و اختلالات همزمان با ناتوانی ذهنی و کم توانی ذهنی

افراد دارای ناتوانی ذهنی یک گروه ناهمگن هستند و مهارت های ارتباطی به دلیل عواملی مانند شدت ، شرایط همزمانی و سایر عوامل رفتاری ، عاطفی و اجتماعی می تواند متفاوت باشد.

شرایطی که معمولاً با ناتوانی ذهنی و کم توانی ذهنی اتفاق می افتد – یا کاملاً همراه است

 شامل ASD ، فلج مغزی ، سندرم داون ، سندرم الکل جنینی و سندرم X شکننده است.

 سایر شرایطی که ممکن است با ناتوانی ذهنی نیز اتفاق بیفتد عبارتند از:

اختلال اضطراب ، اختلال کمبود توجه / بیش فعالی ، افسردگی و دو قطبی ، اختلال کنترل تکانه و اختلال افسردگی اساسی (APA ، 2013).

شرایط بهداشتی مرتبط با آن

افراد دارای ناتوانی ذهنی ممکن است بیش از سایرین در جمعیت عمومی دارای مشکلات بهداشتی باشند ، که اغلب در نتیجه مراقبت های بهداشتی ناکافی ، دسترسی محدود به خدمات با کیفیت ، و محدودیت های ارتباطی است.

بیماریهای مرتبط با شیوع بیشتر در افراد دارای ناتوانی ذهنی شامل:

    اختلالات اضطرابی

    کاهش شنوایی

    بیماری های قلبی

    مشکلات مرتبط با چاقی

    فعالیت تشنج

    اختلال بینایی

اختلالات یادگیری

به عنوان بخشی منظم از آموزش پزشکی ، می توان توجه بیشتری به نیازهای ویژه بهداشتی افراد معلول اختصاص داد (سالیوان و همکاران ، 2011).

رسیدگی به نابرابری های بهداشتی و همچنین ارائه مراقبت های بهداشتی و آموزش پزشکی کافی می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول عمر در افراد دارای ناتوانی ذهنی شود.

برچسب ها